Μια εξαιρετική προσπάθεια συντονισμού όλων των ιατρικών ειδικοτήτων και παραϊατρικών εξειδικεύσεων για την αντιμετώπιση του διαβητικού ποδιού
Στο συνέδριο αναπτύχθηκαν θέματα για την ορθολογική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των παθήσεων του διαβητικού ποδιού, αλλά και την πολύπλευρη αντιμετώπιση του αρρώστου. Εξετάστηκαν οι δυνατότητες καλύτερης ρύθμισης της γλυκόζης αίματος και της υπέρτασης και των λιπιδίων με απαραίτητη τη διερεύνηση της νεφρικής λειτουργίας, καθώς είναι αποδεδειγμένο ότι η ρύθμιση γλυκόζης και των άλλων παραγόντων συντελεί στην αποφυγή ακρωτηριασμών.
Συζητήθηκαν θέματα πρόληψης και θεραπευτικής αντιμετώπισης των παθήσεων του διαβητικού ποδιού, όπου συμμετέχουν πολλές εξειδικεύσεις λειτουργών υγείας (ειδικότητες παθολογίας, χειρουργικές, απεικονιστικές κλπ). Η θεματολογία αφορούσε επιπλέον την αποκατάσταση των ακρωτηριασθέντων ασθενών και τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις των ακρωτηριασμών.
Συγκεκριμένα αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ότι από τους κυριότερους παράγοντες που οδηγούν σε ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων, με το 25% των ατόμων με διαβήτη να τα εμφανίζουν έστω μία φορά στη ζωής τους. Στατιστικά, περισσότερα από 1.000.000 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σ’ όλο τον κόσμο αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό του ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 4-5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν έλκη στα πόδια, γεγονός που σημαίνει ότι 40-50.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται περίπου 2.000 – 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.
Παράλληλα με το κοινωνικό κόστος, αναλύθηκε και το σοβαρότατο πρόβλημα του οικονομικού κόστους σε διεθνές επίπεδο, το οποίο μπορεί να γίνει δυσβάστακτο καθώς αναπαράγεται συνεχώς εξαιτίας πολλών σημαντικών παραμέτρων και που τελικά μπορεί να αυξηθεί κατά 70% μετά τον ακρωτηριασμό.
Για τον τρόπο μείωσης των ακρωτηριασμών επισημάνθηκε ότι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και η ∆ιεθνής Ομοσπονδία ∆ιαβήτη προτείνουν την οργάνωση φροντίδας για το διαβητικό πόδι ως τον μόνο αποτελεσματικό τρόπο, που περιλαμβάνει και την ίδρυση ιατρείων διαβητικού ποδιού σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία. Στατιστικά στοιχεία ευρωπαϊκών χωρών, που υιοθέτησαν τη διακήρυξη του Αγίου Βικεντίου, που αφορούσε στην πρόληψη των ελκών και των ακρωτηριασμών, έδειξαν μείωση των ακρωτηριασμών μέχρι και 60%.
Στην Ελλάδα έχει εκπαιδευτεί ένας σημαντικός αριθμός ιατρών και νοσηλευτών, που έχουν στελεχώσει ιατρεία διαβητικού ποδιού στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε πολλές άλλες πόλεις, ωστόσο τονίστηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ότι πολλά από αυτά λειτουργούν εντός των εξωτερικών διαβητολογικών ιατρείων και δεν υπάρχει επίσημη θεσμοθέτησή τους από την πολιτεία, ενώ η εκπαίδευση των ιατρών και των νοσηλευτών είναι εθελοντική.
Τέλος, αναφέρθηκε ότι οι βλάβες του αρτηριακού συστήματος, κυρίως των κάτω άκρων, συναντώνται συχνά στους διαβητικούς ασθενείς και αποτελούν την κύρια αιτία ενδονοσοκομειακής νοσηλείας τους. Επισημάνθηκε δε ότι η αντιμετώπιση της διαβητικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής και πρακτικά με τη δυνατότητα να βαδίζει κανείς, αλλά και ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της είναι η πρόληψη.
